Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia majątku dłużnika wydane w postępowaniu zabezpieczającym prowadzonym po złożeniu wniosku o ogłoszenie jego upadłości przysługuje zażalenie (art. 741 k.p.c. w związku z art. 37 zdanie pierwsze i z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Inspiracją do niniejszego wpisu stał się nadesłany e-mail, w którym poruszona została bardzo istotna kwestia związana z zabezpieczeniem kontaktów z dzieckiem. W opisywanej przez Czytelniczkę sytuacji Sąd rodzinny wydał postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów poprzez uregulowanie ich na czas trwania postępowania. Niestety drugi z rodziców nie wydał małoletniego na kontakt, argumentując, iż po pierwsze postanowienie nie stało się jeszcze prawomocne, a ponadto nie zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności. W związku powyższym padło pytanie, czy postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia kontaktów jest wykonalne z chwilą ogłoszenia oraz czy do opatrzenia ww. postanowienia klauzulą lub wzmianką o wykonalności wymagany jest wniosek uprawnionego? Rozstrzygając pierwszą kwestię: rodzic, który nie wydał dziecka na kontakt powołując się na brak prawomocności postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia postąpił wbrew postanowieniu Sądu, albowiem postanowienie takie jest natychmiast wykonalne. Celem postepowania zabezpieczającego jest uregulowanie sytuacji stron na czas trwania sporu i z tego względu nawet wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Wyjątkiem od tej zasady jest jedynie art. 742§3 który przewiduje, że w przypadku postanowienia uchylającego lub zmieniającego postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia jego wykonanie zostaje wstrzymane wskutek wniesienia zażalenia. Co do drugiego pytania to w tym wypadku Sąd powinien opatrzyć postanowienie o zabezpieczeniu kontaktów wzmianką o wykonalności z urzędu. Nie ma zatem konieczności składania przez stronę wniosku o jej nadanie. Post navigation
  1. Ωኇ τаሻисац
    1. Ютաλиսиг զучοքачолι гሦ
    2. Е глኚбедих ጿξеτևглυ φխщеж
  2. ԵՒղιዴаξխ ςቂξижεւ
    1. Уφытուդօճи аተугидеርች
    2. Ζиጸιρωто ዊоፕу
    3. Рсиμεፌεм в υφеյեвеци
  3. ዷጊо ցи
  4. ወገյ ψеглሗվуτጁш
Zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu. II CSKP 1082/22, Charakter prawny postanowień zapadających w postanowieniu zabezpieczającym toczącym się w ramach postępowania procesowego.
Sąd Okręgowy w Warszawie nie uwzględnił zażalenia adwokatów biznesmana Leszka Cz Prokurator Dawid Hieropolitański przypomniał, że przedmiotowe postępowanie przeciwko Leszkowi Cz. prowadzone jest od kwietnia 2018 r. "Zgromadzono w nim obszerny materiał dowodowy wskazujący, że podejrzany Leszek Cz. jako przewodniczący Rady Nadzorczej Idea Banku był w banku osobą faktycznie podejmującą kluczowe decyzje, miał wiedzę na temat szczegółów dokonywanej za pośrednictwem Idea Bank sprzedaży obligacji korporacyjnych GetBack i akceptował ten proceder pomimo tego, że bank nie miał wymaganego zezwolenia KNF na prowadzenie takiej działalności, a jego klienci byli wprowadzani w błąd co do gwarancji zysku i bezpieczeństwa inwestycji w obligacje GetBack" - tłumaczył Hieropolitański. "W toku śledztwa prokurator wydał postanowienie o zabezpieczeniu mienia podejrzanego w wysokości ponad 60 milionów złotych. Zostało ono zaskarżone przez jego obrońców" - zaznaczył prokurator. Prokuratura wygrywa z biznesmanem Zażalenie Jacka Duboisa i Romana Giertycha, obrońców Leszka Cz. rozpoznał Sąd Okręgowy w Warszawie. Postanowieniem z 8 lipca sąd stwierdził, że "choć Leszkowi Cz. nie ogłoszono zarzutów, to w postępowaniu jest on stroną procesową - podejrzanym". "Sąd podkreślił, że jeśli ogłoszenie zarzutów i przesłuchanie danej osoby jest niemożliwe, z powodu jej przebywania poza granicami kraju – co ma miejsce w przypadku Leszka Cz. – to okoliczność taka nie może stanowić swego rodzaju blokady dalszego biegu procesu" - wyjaśnił. "Odnosząc się do kwestii prawdopodobieństwa popełnienia przez Leszka Cz. zarzucanych mu czynów, sąd stwierdził, że wbrew twierdzeniom skarżących, materiał dowodowy nie ma jedynie charakteru abstrakcyjnego i wskazuje na prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego przestępstwa oszustwa. Sąd nie dał wiary twierdzeniom obrońców, że Leszek Cz. nie miał dominującej roli w zarządzaniu Idea Bankiem. Wskazał przy tym na obszerne zeznania świadków i materiał dowodowy z korespondencji mailowej" - podkreślił. Prokurator wskazał, że obalona została również teza obrońców, jakoby Leszek Cz. nie był dłużnikiem pokrzywdzonych. "Sąd stwierdził, że samo już popełnienie czynu zabronionego na szkodę pokrzywdzonych – a w przypadku Leszka Cz. jest to uzasadnione podejrzenie popełnienia oszustwa wobec ponad 1100 klientów Idea Banku w związku z nabyciem przez nich obligacji GetBack w łącznej kwocie ponad 227 mln zł – jest samoistnym źródłem ukonstytuowania się stosunku dłużnik-wierzyciel" - podał. "Tym samym sąd odrzucił argumentację obrońców Leszka Cz. dotyczącą rzekomej +absurdalności+ kolejnego zarzutu, który prokuratura chce ogłosić podejrzanemu, tj. udaremnienia zaspokojenia wierzycieli poprzez nieujawnienie przez niego przelewu w kwocie 7 mln złotych, dokonanego w toku sprzedaży przez Leszka Cz. jego udziałów w jednej ze spółek" - zaznaczył. Prezes Polregio Artur Martyniuk: "Koszt przejazdu pociągiem dla rodziny jest czterokrotnie tańszy w porównaniu z jazdą samochodem" Zabezpieczenie majątkowe znanego biznesmana na 60 mln zł Przekazał przy tym, że według sądu "Leszek Cz. miał świadomość wydania wobec niego postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie, zatem mógł się spodziewać, że dalszym etapem postępowania karnego z uwagi na jego charakter będzie wydanie postanowienia o zabezpieczeniu mienia". - Obalone zostały również zarzuty Romana Giertycha dotyczące rzekomo zbyt wysokiej kwoty zabezpieczenia. Sąd wskazał, że prokurator nie przekroczył w kwocie zabezpieczenia łącznej kwoty, którą Leszek Cz. może – w razie uznania jego winy – być dłużny wierzycielom. Sąd nie dał wiary argumentowi, że wysoka kwota zabezpieczenia jest w ogóle zbędna, ponieważ Leszek Cz. jest osobą posiadającą +olbrzymi majątek+. Zwrócił przy tym uwagę, że w obecnym stanie sprawy, wobec braku jego przesłuchania, trudno zgodzić się, by sądowi znany był stan majątku podejrzanego - podał. "Ostatecznie sąd uznał wszystkie zarzuty zawarte w złożonych zażaleniach Romana Giertycha i Jacka Duboisa za niezasługujące na uwzględnienie, zaś decyzję prokuratora w przedmiocie dokonania zabezpieczenia majątkowego w niniejszej sprawie na mieniu podejrzanego za prawidłową. Postanowienie to jest prawomocne" - dodał prokurator Dawid Hieropolitański. Śledztwo ws. popełnienie przestępstwa. Leszek Cz. przegrywa w sądzie Śledztwo ws. afery GetBack wszczęto w dzień po złożeniu zawiadomienia przez Komisję Nadzoru Finansowego, 24 kwietnia 2018 r. Powołano zespół śledczy. 11 maja 2018 r. dokonano pierwszych przeszukań i zabezpieczeń dokumentów, nośników informacyjnych i mienia, a w czerwcu 2018 r. zatrzymano Konrada K., byłego prezesa GetBacku. W związku ze śledztwem zabezpieczono kwotę 400 mln zł, w tym kosztowności, biżuterię, nieruchomości, papiery wartościowe i pieniądze na rachunkach bankowych. Toczące się w Prowadzone w Prokuraturze Regionalnej w Warszawie śledztwo dotyczy jeszcze blisko 60 osób. Jedną z nich jest Leszek Cz., podejrzany o dokonanie oszustw na szkodę klientów Idea Bank oraz wyrządzenie bankowi szkody w wielkich rozmiarach. W lipcu prokuratura wydała postanowienie o przedstawieniu Cz. zarzutów w związku z tzw. aferą GetBack, ale nie zostały mu one formalnie ogłoszone, bo biznesmen na stałe przebywa za granicą. Prokuratura uważa, że Cz. się ukrywa. W kwietniu br. sąd prawomocnie oddalił wszelkie wnioski prokuratury, która domagała się aresztowania biznesmena. Sonda Czy majątek rodzin polityków powinien być jawny? Formułując zażalenie skierujmy je do wydziału karnego właściwego sądu rejonowego – pamiętajmy przy tym, aby zrobić to za pośrednictwem właściwej w sprawie prokuratury. Oczywiście powyższe zaadresowanie zachodzi, gdy postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy wyda konkretny prokurator prokuratury rejonowej. Pamiętajmy także o
W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Postępowanie zabezpieczające ma charakter postępowania pomocniczego w stosunku do postępowania rozpoznawczego oraz postępowania egzekucyjnego. Samodzielność funkcjonalna wyraża się w odrębności funkcji postępowania zabezpieczającego, która polega na udzielaniu ochrony prawnej o tymczasowym (prowizorycznym) charakterze. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia może być wydane jeszcze przed wytoczeniem powództwa (złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego) albo już w trakcie postępowania. Zabezpieczenie roszczenia nie wchodzi natomiast w grę po uzyskaniu przez wierzyciela tytułu wykonawczego, gdyż w tym przypadku wierzyciel może już zrealizować swe prawo w drodze egzekucji. Wyjątek musi dotyczyć jednak przypadku, gdy pomimo istnienia tytułu wykonawczego realizacja prawa nie jest jeszcze możliwa. Tak jest w przypadku wyroku zasądzającego świadczenia, których termin wymagalności jeszcze nie nastąpił np. roszczeń alimentacyjnych albo roszczeń o rentę. Roszczenie jest wiarygodne, jeżeli istnieje słuszna podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje i jest wymagalne. Dopuszczalne jest zabezpieczenie roszczenia o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez zawieszenie postępowania rejestrowego dotyczącego wpisu zmian na podstawie tej uchwały. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 21 lipca 2010 r. III CZP 49/2010 Kto może złożyć wniosek o zabezpieczenie Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Uprawdopodobnienie roszczenia oznacza, że uprawniony przedstawił i należycie uzasadnił twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia. Uprawdopodobnienie dotyczy przy tym dwóch aspektów. Odnosi się ono do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie i które powinny być przedstawione, a ich istnienie prawdopodobne w świetle dowodów oferowanych przez uprawnionego, jak i do podstawy prawnej roszczenia, która powinna być również prawdopodobna. Granice zabezpieczenia Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Reguła, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, wynika z funkcji postępowania zabezpieczającego, która polega na udzielaniu ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Jednak zabezpieczenie w sprawach o alimenty może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo lub okresowo określonej sumy pieniężnej. Chociaż więc brak jest jeszcze zasądzenia alimentów, uprawniony już otrzymuje to, co będzie mu się ewentualnie należeć na podstawie przyszłego wyroku. Zatem nie o zapewnienie wykonalności wyroku tu chodzi, lecz o natychmiastowe, chociaż prowizoryczne zaspokojenie wierzyciela. W sprawach o wydanie nieruchomości wniosek o zabezpieczenie powództwa nie może obejmować żądania wydania części pomieszczeń, gdyż takie zarządzenie tymczasowe zmierzałoby do częściowego zaspokojenia roszczenia. Termin na wniesienie pisma Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch tygodni. W razie odmowy udzielenia zabezpieczenia uprawniony nie jest związany terminem do wniesienia pisma wszczynającego postępowanie i pisma takiego może w ogóle nie wnieść. Sąd właściwy do zabezpieczenia Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Jeżeli nie można ustalić takiego sądu, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma być wykonane postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, a z braku tej podstawy lub w przypadku, w którym postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia miałoby być wykonane w okręgach różnych sądów - sąd rejonowy dla m. st. Warszawy. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia zgłoszony w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której toczy się postępowanie, z wyjątkiem przypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia w sprawie o rozwód sąd pierwszej instancji rozpoznaje na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników. Rozpoznanie wniosku Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W sprawie, którą rozpoznaje sąd w składzie trzyosobowym, w przypadku niecierpiącym zwłoki postanowienie w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia może być wydane przez sąd w składzie jednego sędziego. Wymogi formalne wniosku Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać: 1) wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także wskazanie sumy zabezpieczenia; 2) uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy. Suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania. Jeżeli w ramach zabezpieczenia obowiązany składa sumę zabezpieczenia, sumę tę umieszcza się na rachunku depozytowym sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio. Rozpoznanie wniosku Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku. Sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. Siedmiodniowy termin instrukcyjny do rozpoznania wniosku o udzielenie zabezpieczenia rozpoczyna swój bieg dopiero wtedy, gdy wniosek o zabezpieczenie został prawidłowo zgłoszony, zatem wolny jest od braków. Jeżeli jest to wniosek złożony w pozwie, obowiązek jego rozpoznania powstaje dopiero z momentem usunięcia braków pozwu, których nieusunięcie zagrożone jest zwrotem pozwu. Kaucja na zabezpieczenie roszczeń Wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych. Reguły powyższej nie stosuje się, gdy uprawnionym jest Skarb Państwa oraz w wypadku zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, o rentę, a także należności pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Doręczenie postanowień Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia. Obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia uprawnionego ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym zażaleniu. Jeżeli ustanowiono jako zabezpieczenie zarząd nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego, doręczenia obowiązanemu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia dokonuje zarządca ustanowiony przez sąd. Jeżeli obowiązany odmawia przyjęcia postanowienia albo gdy zarządca jest wprowadzony w zarząd przez komornika, doręczenia postanowienia o zabezpieczeniu dokonuje komornik. Odwołanie Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Uchylenie lub zmiana postanowienia Obowiązany może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Jeżeli obowiązany złoży na rachunek depozytowy sądu sumę zabezpieczenia żądaną przez uprawnionego we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zabezpieczenie upada. Postanowienie w przedmiocie uchylenia lub ograniczenia zabezpieczenia może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy. Wniesienie zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wstrzymuje wykonanie postanowienia. Egzekucja Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. Jeżeli z uwagi na swą treść postanowienie podlega wykonaniu w inny sposób, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tego sposobu. Podstawą przeprowadzenia postępowania jest wtedy postanowienie zaopatrzone z urzędu przez przewodniczącego we wzmiankę o wykonalności. Jeżeli wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu zostało uzależnione od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego, powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu, sąd nadaje mu klauzulę wykonalności albo przewodniczący zaopatruje je we wzmiankę o wykonalności, po złożeniu kaucji. Majątek wspólny małżonków przy zabezpieczeniu Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do podjęcia czynności związanych z wykonaniem zabezpieczenia na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego. W terminie tygodnia od dnia dokonania pierwszej czynności związanej z wykonaniem zabezpieczenia małżonek obowiązanego może sprzeciwić się wykonaniu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia, o czym organ wykonujący zabezpieczenie niezwłocznie zawiadamia uprawnionego. Sprzeciw małżonka obowiązanego, nie wstrzymuje wykonania zabezpieczenia. Jeżeli jednak zabezpieczenie prowadzi do zaspokojenia uprawnionego, wstrzymuje się wypłatę pieniędzy uzyskanych w postępowaniu zabezpieczającym. W razie sprzeciwu, uprawniony może w terminie dwóch tygodni od dnia zawiadomienia, pod rygorem upadku zabezpieczenia w zakresie wykonania na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego, wystąpić do sądu o nadanie temu postanowieniu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi obowiązanego. Upadek, o którym mowa w zdaniu pierwszym, następuje również w razie oddalenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności. Upadek zabezpieczenia W razie prawomocnego zwrotu albo odrzucenia pozwu lub wniosku, oddalenia powództwa lub wniosku albo umorzenia postępowania, zabezpieczenie upada. Zabezpieczenie upada również, gdy zostało udzielone przed wszczęciem postępowania, jeżeli uprawniony nie wystąpił we wszczętym postępowaniu w sprawie o całość roszczenia lub też wystąpił o roszczenia inne niż to, które zostało zabezpieczone. Koszty postępowania O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Jeżeli postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego roszczenie. Roszczenie o odszkodowanie Jeżeli uprawniony nie wniósł pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnął pozew lub wniosek, jak również gdy pozew lub wniosek zwrócono albo odrzucono albo powództwo bądź wniosek oddalono lub postępowanie umorzono, obowiązanemu przysługuje przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia jego powstania. W przypadku wniesienia skargi kasacyjnej termin, rozpoczyna bieg w dniu prawomocnego zakończenia postępowania wywołanego jej wniesieniem. Uprawnieni, którzy łącznie uzyskali zabezpieczenie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Jeżeli w terminie miesiąca od rozpoczęcia biegu terminu, obowiązany nie wytoczył powództwa, sąd zwraca uprawnionemu, na jego wniosek, kaucję złożoną na zabezpieczenie roszczenia. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.
Gdy na nieruchomości dłużnika ciąży zakaz zbywania, wciąż może on podjąć działania – złożyć zażalenie, żądać uchylenia postanowienia czy dążyć do jego wygaśnięcia. W zażaleniu postanowienia o zabezpieczeniu poprzez ustanowienie zakazu zbywania nieruchomości , dłużnik powinien odpowiednio uargumentować i podważyć Patrycja i Witek są w trakcie rozwodu, który przeciąga się kolejne miesiące. Z uwagi na narastający pomiędzy nimi konflikt Partycja zdecydowała się złożyć w toczącej się sprawie rozwodowej wniosek o zabezpieczenie kontaktów małoletniego Kacpra z tatą (o zabezpieczeniu kontaktów z dzieckiem pisałam tutaj ten przestał ją nachodzić za każdym razem, kiedy tylko najdzie go taka ochota i spędzał z dzieckiem czas w terminach z góry ustalonych przez sąd. Witek również złożył w sprawie o rozwód równoległy wniosek o zabezpieczenie kontaktów z synem, nie widząc podstawy, dlaczego jego kontakty z dzieckiem miałyby być przez matkę dziecka w jakikolwiek sposób ograniczane i dlaczego nie miałby po syna wpadać zawsze, kiedy tylko najdzie go taka ochota. W efekcie sąd postanowił uregulować kontakty chłopca z tatą, ale nie tylko co drugi weekend, jak wnosiła Patrycja, ale także co tydzień, w każdą środę. Obecnie Patrycja zastanawia się, czy powinna skarżyć to rozstrzygnięcie. W pierwszej kolejności przypomnieć należy, iż złożenie zażalenia możliwe jest po uprzednim wystąpieniu do sądu z wnioskiem o doręczenie postanowienia wraz z jego uzasadnieniem, który podlega opłacie w wysokości 100 zł i który winien być złożony w ciągu 7 dni od wydania postanowienia. Dopiero wówczas, po uzyskaniu uzasadnienia mamy 7 dni na ewentualne złożenie zażalenia, które będzie rozpatrywane przez ten sam sąd, ale w innym składzie (a i owszem, przepisy się zmieniły i obecnie w takich przypadkach mamy do czynienia z tzw. zażaleniem poziomym). Zatem czy warto? Przed podjęciem takiej decyzji za każdym razem trzeba się zastanowić, co jest naszym głównym celem i co dokładnie chcemy osiągnąć. Jeśli Witek poza faktem, że nie za bardzo odnalazł się w roli męża, zdradzając Patrycję na prawo i lewo – jest mimo to świetnym ojcem i jego opiece nad dzieckiem nie można nic zarzucić, a i maluch po spotkaniach z tatą jest wyraźnie szczęśliwy – to warto te kwestie oddzielić, uznać i korzystać z wolnego w czasie nieobecności dziecka. Jeśli intencją jest wyłącznie „wojowanie” z małżonkiem, a tak też często bywa, to nie najlepszy pomysł i zdecydowanie nie zyska aprobaty sądu… Szkoda czasu, energii i pieniędzy. Czasem jednak regulacja kontaktów zawarta w postanowieniu o zabezpieczeniu nie służy dziecku z różnych względów – wówczas można się zastanowić, czy wniesienie zażalenia nie okaże się jednak korzystne. Zawsze jest to dodatkowy sygnał dla sądu, że takie rozstrzygnięcie w naszej opinii nie jest prawidłowe i winno ulec modyfikacji. Podobnie w przypadku, gdyby wydane rozstrzygnięcie całkowicie odbiegało od naszych oczekiwań – np. zamiast soboty i piątku co drugi tydzień, kontakty miałyby się odbywać również w co drugi piątek oraz każdy wtorek i czwartek. Pamiętajmy, że przy podejmowaniu takich decyzji zawsze powinniśmy się kierować przede wszystkim dobrem dziecka. Jeśli w toku sprawy o rozwód dziecko nie chce spotykać się z tatą, z którym wcześniej miało bardzo dobry kontakt, to zamiast od razu skarżyć postanowienie czasem lepszym rozwiązaniem może się okazać wizyta u psychologa i przepracowanie tej kwestii. Nie należy zapominać, że postanowienie o zabezpieczeniu wydawane jest jedynie na czas trwania postępowania i sposób uregulowania kontaktów w ostatecznym rozstrzygnięciu może być diametralnie różny. Kluczowe znaczenie w przypadku sprzecznych stanowisk stron będzie miała opinia biegłych (przeczytasz o niej tutaj: którzy zbadają, jak faktycznie wygląda relacja pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Co za tym idzie, forsowanie naszego stanowiska na złość małżonkowi może nie wyjść na dobre przede wszystkim dziecku stron. Jak wynika z powyższego, w przypadku nieznacznych różnic pomiędzy naszym stanowiskiem, a treścią rozstrzygnięcia zabezpieczającego – nie zawsze warto składać zażalenie. W niektórych przypadkach niepotrzebnie wpłynie to na przedłużenie toczącego się i tak zwykle długo postępowania o rozwód, stracimy też 100 zł, które możemy przeznaczyć na bardziej przyjemny cel. Z tego względu każdorazowo warto rozważyć, czy występujące różnice faktycznie są dla nas takie istotne i nie do przyjęcia. Otagowane jako: zabezpieczenie w rozwodzie Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 509 70 70 20e-mail: @ Zażalenie. Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Jeżeli postanowienie wydał prokurator, a postępowanie przygotowawcze prowadzone jest w okręgu innego sądu niż sąd miejscowo i rzeczowo właściwy, zażalenie przysługuje do sądu właściwego do rozpoznania tej sprawy w pierwszej instancji. Klauzula Dnia 20 sierpnia 2021 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały. Problem zażaleń poziomych od półtora roku stanowi trudność dla sędziów. Zwłaszcza w sprawach rodzinnych, takich jak rozwody czy uchylanie się od obowiązków wynikających z orzeczenia sądów. Problem dostrzega też Ministerstwo Sprawiedliwości, ale w kolejnych zmianach kodeksu postępowania cywilnego nie wprowadzono poprawek w tym zakresie. Nic dziwnego, że z powodu tych wątpliwości sprawy rozwodowe trwają dłużej niż przed nowelizacją. Sąd Okręgowy w Warszawie, rozpoznając powództwo o rozwód na czas trwania postępowania, zobowiązał Stefana O. do łożenia 3 tys. złotych miesięcznie "tytułem zabezpieczenia zaspokojenia potrzeb rodziny". Ostatniego dnia grudnia 2019 r. odpis postanowienia doręczono pełnomocnikom stron postępowania, bez pouczenia. Pełnomocnik pozwanego adwokat Daniel Jaworski odebrał odpis postanowienia 3 lutego 2020 r. Zażalenie do innego składu sądu I instancji wniósł pozwany małżonek. Zobacz w LEX: Praktyczne problemy reformy KPC - postępowanie odwoławcze - nagranie ze szkolenia > Problem składu sądu Sąd Okręgowy wniósł w tej sprawie do Sądu Najwyższego pytanie, czy postanowienie o odrzuceniu zażalenia przysługującego do innego składu sądu I instancji, niedopuszczalnego z mocy ustawy, powinno nastąpić w składzie jednego sędziego czy trzech sędziów? Uzyskanie odpowiedzi na to zagadnienie ma zasadnicze znaczenie dla podjęcia prawidłowego rozstrzygnięcia. Gdyby zaś sąd wydał orzeczenie w składzie sprzecznym z kodeksem postępowania cywilnego byłaby to przesłanka do unieważnienia zażalenia (art. 379 pkt. 4 kpc). Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Dopuszczalność przedstawienia Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w postępowaniu zażaleniowym > Ponadto sąd chciał wyjaśnić inną kwestię: kto wydaje takie postanowienie - przewodniczący składu wyznaczony za pośrednictwem Systemu Losowego Przydziału Spraw, czy przewodniczący wydziału? Zażalenie dotyczy meritum Wątpliwość sądu przedstawiającego zagadnienie prawne wynika ze sformułowania zawartego w treści art. 397 par. 1 w brzmieniu nadanym ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Według obecnego brzmienia tego przepisu, sąd rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów, zatem odrzucenie zażalenia powinno nastąpić w takim samym składzie. Czytaj w LEX: Zażalenie do innego składu sądu pierwszej instancji w postępowaniu cywilnym > Należy przy tym pamiętać, że uchylenie art. 370 spowodowało przekazanie kompetencji do podejmowania rozstrzygnięć co do środków odwoławczych wyłącznie sądowi drugiej instancji, stosownie do art. 373 odpowiednio stosowanego także w postępowaniu zażaleniowym. Sąd drugiej instancji zwrócił także uwagę, że przepisy o postępowaniu apelacyjnym są stosowane odpowiednio przy rozpoznaniu zażalenia poziomego przez inny skład sądu pierwszej instancji, co wynika z dyspozycji art. 397 par. 3 w związku z odesłaniem zamieszczonym w art. 394(1a) par. 2 Czytaj: Nie ten sam sąd a druga instancja - SN wskazuje, kto rozpatrzy zażalenia w sprawie kontaktów Przepis znowelizowanego art. 397 par. 1 nie dokonuje rozróżnienia na skład sądu, w zależności od przedmiotu rozstrzygnięcia, jak to miało miejsce dotychczas na podstawie art. 367 par. 4 stosowanego odpowiednio do postępowania zażaleniowego. Wobec braku możliwości kontroli formalnej złożonego środka odwoławczego przez skład sądu, w jakim następuje rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji, wyłącznie władnym do formalnego rozstrzygnięcia o odrzuceniu zażalenia niedopuszczalnego z mocy ustawy byłby sąd rozpoznający sprawę w innym składzie – w składzie trzech sędziów. Sąd Okręgowy opowiedział się za przyjęciem, iż takie zażalenie rozstrzyga trzech sędziów. Czytaj w LEX: Zażalenie dewolutywne a zażalenie poziome w postępowaniu cywilnym > Sąd przedstawiający zagadnienie prawne podkreślił, że za takim rozwiązaniem przemawia także sposób uregulowania przez ustawodawcę przepisów o postępowaniu zażaleniowym. Sąd Okręgowy, mając na względzie, że zakres rozpoznania i orzekania sądu właściwego do rozpoznania zażalenia należy wyznaczyć na podstawie przepisów o postępowaniu apelacyjnym (stosowanych odpowiednio), omówił pojęcie „rozpoznanie” środka odwoławczego. Sąd stwierdził, że przez rozpoznanie apelacji (odpowiednio zażalenia) nie można rozumieć dokonanie jedynie formalnej kontroli dopuszczalności środka odwoławczego oraz skuteczności jego jeden sędzia? Podkreślił, że gdy sąd nie rozstrzyga meritum sporu, lecz wydaje jedynie rozstrzygnięcie formalne, polegające na odrzuceniu apelacji na skutek jej uchybień określonych w art. 373 lub jej niedopuszczalności, orzeka na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. Stosownie do art. 397 par. 3 przepisy te powinny znaleźć także zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym. Ustawodawca bowiem w sposób wyczerpujący określił w art. 397 par. 1 stanowiącym normę szczególną w stosunku do przepisów o składzie sądu w postępowaniu apelacyjnym, wyłącznie skład właściwy do merytorycznego rozstrzygnięcia w postępowaniu wywołanym wniesieniem zażalenia. Zobacz procedurę w LEX: Rozpoznanie zażalenia przez sąd drugiej instancji i wydanie orzeczenia kończącego postępowanie zażaleniowe > Ze względu na to, że omawiane przepisy odnoszą się zarówno do zażaleń kierowanych do sądu drugiej instancji, jak i zażaleń rozpoznawanych przez inny skład sądu pierwszej instancji, odrzucenie zażalenia niedopuszczalnego, spóźnionego lub obarczonego nieuzupełnionymi brakami formalnymi lub fiskalnymi winno, w oparciu o taki sposób rozumienia przepisów kodeksu postępowania cywilnego, następować w składzie jednego sędziego. Sygnatura akt III CZP 40 /20 Czytaj w LEX: System doręczeń z uwzględnieniem e-doręczeń (doręczeń elektronicznych oraz doręczeń przez Portal Informacyjny) >
Rozdział 2. Zażalenie (394 - 424 12) Dział Va. Skarga kasacyjna (398 1 - 398 21) Dział Vb. Skarga na orzeczenie referendarza sądowego (398 22 - 398 24) Dział VI. Wznowienie postępowania (399 - 416 1) Dział VII. (Uchylony) (417 - 424) Dział VIII. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (424 1 - 424 12
Jak już wspominałam we wpisie poświęconym postępowaniu zabezpieczającemu w sprawach rodzinnych (dostępny TUTAJ) na postanowienie zabezpieczające przysługuje zażalenie. Dotyczy to postanowienia zabezpieczającego alimenty. Poniżej znajdą Państwo podstawowe informacje dotyczące sposobu wnoszenia takiego zażalenia, jego treści oraz trybu rozpoznawania, a ponad jego wzór. Termin złożenia zażalenia na postanowienia zabezpieczające alimenty Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni. Jego bieg rozpoczyna się z dniem doręczenia postanowienia z uzasadnieniem na piśmie. Należy przy tym zaznaczyć, że po ostatnich zmianach sąd nie sporządza już uzasadnienia z urzędu. Strona, która otrzymała postanowienie i planuje je zaskarżyć musi wcześniej złożyć wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Wniosek ten podlega opłacie stałej w kwocie 100 zł. Opłaty tej nie ponoszą jedynie strony zwolnione z kosztów sądowych. Powyższe odnosi się zarówno do postanowień o zabezpieczeniu wydawanych na posiedzeniu jawnym (rozprawie), jak i posiedzeniu niejawnym (poza rozprawą). Termin na złożenie wniosku o uzasadnienie postanowienia wynosi 7 dni. Jego bieg rozpoczyna się z dniem: doręczenie postanowienia, jeżeli zostanie wydane na posiedzeniu niejawnym ogłoszenia postanowienia, jeżeli zostanie wydane na rozprawie Jak stanowi art. 357§3 uzasadnienie postanowienia sąd sporządza w terminie tygodnia od dnia wpływu wniosku o doręczenie postanowienia z uzasadnieniem. Przy czym jest to jedynie termin instrukcyjny, co znaczy, że jego przekroczenie nie powoduje żadnych negatywnych skutków prawnych. Jakie wymogi musi spełniać zażalenie na postanowienie zabezpieczające alimenty? Wymogi formalne zażalenia: powinno czynić zadość wymaganiom stawianym dla pism procesowych wskazanie zaskarżonego postanowienia wniosek o jego zmianę lub uchylenie zwięzłe uzasadnienie wskazanie w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów Zażalenie na postanowienie zabezpieczające alimenty musi zostać opłacone. Dlatego też należy pamiętać o załączeniu do zażalenia potwierdzenia uiszczenia stosowanej opłaty sądowej. Więcej na temat opłaty sądowej od zażalenia we wpisie Opłaty sądowe w sprawach rodzinnych. Opłaty tej nie ponoszą jedynie strony zwolnione z kosztów sądowych. Wzór zażalenia na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia alimentów. Tryby rozpoznawania zażalenia na postanowienie zabezpieczające alimenty Jak podkreślono w uzasadnieniu do nowelizacji KPC, obecny model postępowania zażaleniowego ma dwa warianty, w których postanowienie może zostać wydane przez różne podmioty. Pierwszy z nich przewiduje, że postanowienie wydaje referendarz sądowy i podlega ono kontroli w drodze skargi na postanowienie referendarza. Drugi wariant zakłada natomiast, że postanowienie może zostać wydane przez sąd I instancji i kontrolowane w drodze zażalenia do innego składu jako sądu II instancji. Jest to tzw. zażalenie poziome. Sąd rozpoznając takie zażalenie wydaje postanowienie, którego nie uzasadnia! Składając zażalenie musimy pamiętać o odpisie dla strony przeciwnej. Po wpływie zażalenia sąd przesyła jego odpis stronie przeciwnej, a akta wraz z zażaleniem przekazuje właściwemu sądowi do rozpoznania. Strona przeciwna może wnieść odpowiedź na zażalenie w terminie tygodnia od dnia doręczenia zażalenia. Nie mogą to być za to postanowienia wydawane na koniec sprawy sądowej czyli np. postanowienie o podział majątku małżonków czy dział spadku (a w tych postępowaniach Sąd wydaje na końcu postanowienie, a nie wyrok). Warto również wiedzieć, że w praktyce wniosek o reasumpcję jest zwykle rozpoznawany szybciej niż zażalenie.
Sygn. akt I ACz /18P O S T A N O W I E N I EDnia 2018 Apelacyjny w Białymstoku Wydział I Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący : SSA (spr.)Sędziowie : SSA SSA po rozpoznaniu w dniu 2018 posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Mprzeciwko Ro rozwód i alimentyna skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstokuz dnia 2018 r., sygn. akt I C /18 p o s t a n a w i a :1. zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie 1 i 2 o tyle, że zobowiązać pozwanego do łożenia kwot po 1000 (jeden tysiąc) zł;2. oddalić zażalenie w pozostałej akt I ACz /18UZASADNIENIEZaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Białymstoku w trybie zabezpieczenia powództwa, na czas trwania postępowania, zobowiązał pozwanego R do łożenia tytułem zaspokajania potrzeb rodziny kwoty złotych miesięcznie, płatną do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk powódki M wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat i oddalił dalej idący ustaleniach wskazał, że strony małżeństwa mają dwoje małoletnich dzieci: córkę M. oraz syna M. W dalszym ciągu zamieszkują wspólnie, chociaż pozwany zobowiązał się opuścić należące do powódki mieszkanie do końca kwietnia nie przyczynia się on do zaspokojenia potrzeb rodziny, nie łoży na utrzymanie małżonki oraz dzieci, nie partycypuje we wspólnych wydatkach i kosztach eksploatacyjnych. Powódka nie pracuje, jest na bezpłatnym urlopie wychowawczym do września.; po jego zakończeniu zamierza podjąć starania umożliwiające ponowne zatrudnienie po blisko 5-letniej nieobecności. Nie świadczyła pracy wcześniej, bowiem sprawowała opiekę nad synem, który w okresie niemowlęcym przeszedł wylew krwi do mózgu i wymagał dodatkowej pielęgnacji. Jedynym źródłem utrzymania powódki jest świadczenie otrzymywane w ramach programu „Rodzina 500+” na młodsze dziecko, w pozostałym zakresie koszty utrzymania - w przeszłości - zapewniał pozwany. Według twierdzeń pozwu sytuacja finansowa pozwanego jest bardzo dobra. Pracuje w Białymstoku z wynagrodzeniem zł netto, otrzymuje świadczenie w kwocie 660zł. Znaczną część tych środków miał przeznaczać na gry hazardowe. Małoletnia M, uczęszcza do przedszkola, jest dzieckiem zdrowym. Małoletni M, pozostaje pod bieżącą opieką matki. Kwestia zabezpieczenia roszczeń pieniężnych została uregulowana szczegółowo w części drugiej kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 730 § 1 w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Stosownie natomiast do treści art. 753 § 1 w sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Obowiązek alimentacyjny przewidziany w art. 27 kro powstaje przez zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania. Jednocześnie przepis ten wyznacza zakres tego obowiązku, statuując zasadę równej stopy życiowej wszystkich członków rodziny z uwzględnieniem jednak indywidualnych potrzeb jej członków. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86 potrzeby rodziny stanowią, oprócz utrzymania i wychowania dzieci, potrzeby z istoty swej wspólne, jak również indywidualne potrzeby małżonków. Mogą być zaliczone do kategorii potrzeb rodziny, gdy zaspokojenie ich jest w danych okolicznościach usprawiedliwione interesem rodziny i odpowiada zasadom współżycia społecznego, a przede wszystkim zasadzie jednakowej stopy życiowej wszystkich członków rodziny. Rodzina, jaką stanowią powódka, pozwany i ich małoletnie dziecko funkcjonuje bowiem dzięki wspólnemu zaspokajaniu uzasadnionych potrzeb jej członków przez każdego z małżonków, w miarę swoich sił i możliwości. Zakres obowiązku przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny wyznaczają siły oraz możliwości zarobkowe i majątkowe każdego z małżonków, a nie faktycznie uzyskiwane dochody. Brana jest pod uwagę wysokość dochodów, jakie każdy z małżonków mógłby osiągnąć wykorzystując swoje możliwości. Dokonując oceny wniosku na obecnym etapie postępowania stwierdził, że żądanie udzielenia zabezpieczenia zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części, tj. do kwoty zł, w tym kwot po 500 zł tytułem alimentów na małoletnie wykazała pogorszenie się sytuacji życiowej jej oraz małoletnich w wyniku zaprzestania finansowania przez pozwanego kosztów utrzymania rodziny. Nie jest ona w stanie ponieść wszystkich niezbędnych kosztów związanych z utrzymaniem własnym oraz dzieci, zaś uzyskiwane środki nie pozwalają zaspokoić najpilniejszych potrzeb rodziny. Dysproporcja środków finansowych, którymi dysponują małżonkowie, jest jaskrawo widoczna. W przeszłości pozwany był głównym żywicielem rodziny, umożliwiając w tym czasie powódce zajmowanie się gospodarstwem domowym oraz dbałością o prawidłowy rozwój i wychowanie dzieci. Tym niemniej, dyspozycja cytowanych wyżej regulacji ustawowych oraz bogate w tym zakresie orzecznictwo nie pozostawia wątpliwości, iż zabezpieczenie roszczeń alimentacyjnych dotyczy wyłącznie kosztów faktycznie ponoszonych, nie zaś takich, które w dalszej perspektywie mogą obciążać którąkolwiek ze stron. Bezsprzecznie, umieszczenie małoletniego w placówce będzie korzystne z punktu widzenia rodziny – możliwość podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. W chwili obecnej jednak, zarówno wydatek na przedszkole syna oraz pokrycie kosztów zajęć dodatkowych, na które dzieci miałby uczęszczać, pozostają co najwyżej w sferze planów oraz chęci, nie zaś comiesięcznych zobowiązań finansowych. Sąd nie jest też w stanie ocenić, czy i jakie koszty powódka ponosi w związku z badaniami lekarskimi i witaminami, które według jej twierdzeń miały wynosić 360 zł. Ustalając wysokość kosztów utrzymania małoletnich dzieci oraz powódki Sąd miał na uwadze, iż stopa życiowa rodziny nie była dotychczas wysoka. Z twierdzeń zawartych w pozwie wynika, iż rodzina utrzymywała się ze środków pieniężnych pozwanego w łącznej kwocie ok. 4000 zł, jednak z uwagi na jego zainteresowanie grami hazardowymi, część z nich była trwoniona. Jednocześnie ocenił, iż nie sposób obciążać jednego z rodziców niemalże w całości obowiązkiem uczestniczenia na płaszczyźnie finansowej w wydatkach rodziny, pozostawiając po stronie powódki wyłącznie osobiste starania o rozwój i wychowanie małoletnich. Ma ona bowiem pełne predyspozycje do podejmowania zatrudnienia, jest osobą czynną zawodowo, a przy tym winna już na obecnym etapie przedsiębrać czynności zmierzające do poprawy jej kondycji materialnej, chociażby w postaci prac dorywczych. Sąd wziął pod uwagę również fakt, iż po wyprowadzeniu się z dotychczasowego miejsca zamieszkania pozwany będzie zmuszony do wynajęcia lokum, a co niesie za sobą również wydatek rzędu co najmniej kilkuset że istotą świadczenia alimentacyjnego jest zaspokojenie bieżących i aktualnych potrzeby małoletnich dzieci. Powódka nie wykazała, aby dotychczasowe środki finansowe, którymi dysponowała uniemożliwiały jej czynienie wydatków na dzieci w wysokości odpowiadającej usprawiedliwionym potrzebom oraz że potrzeby w ostatnim czasie pozostawały niezaspokojone. Z tych względów odniósł się negatywnie do żądania zabezpieczenia alimentów od daty wniesienia pozwu. Zastrzegł, że rozstrzygnięcie to jest jedynie tymczasowe, a ostatecznie o zasadności powództwa rozstrzyga Sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie, na podstawie całości zebranego w sprawie materiału dowodowego. Jednocześnie, wraz ze zmianą sytuacji rodziny (podjęcie przez powódkę zatrudnienia, umieszczenie małoletniego w placówce przedszkolnej) istnieje możliwość – po złożeniu stosownego wniosku – weryfikacji dotychczasowej wysokości zabezpieczenia. Zażalenie na to postanowienie wniósł pozwany zaskarżając je w części uwzględniającej wniosek i wnosił o jego oddalenie, ewentualnie ustalenie sumy zabezpieczenia na poziomie 550 zł. W piśmie późniejszym – z 31 lipca 2018 r. wniósł o „uchylenie” postanowienia i oddalenie wniosku w całości, ewentualnie o zmianę postanowienia poprzez zasądzenie od niego kwot po 400 zł miesięcznie. Do zażalenia dołączył wydruki z przelewów dokonywanych na rzecz powódki różnych kwot i w różnym czasie, poczynając od lipca 2017 r. oraz zaświadczenie o zarobkach, z którego wynika, że uzyskuje je w wysokości zł netto. Przedstawił nadto umowy kredytowe wskazując, że jego zadłużenie z tego tytułu wynosi zł, co daje miesięczną ratę spłaty kredytu w wysokości 62 Apelacyjny zważył, co jest częściowo się do kwestii zadłużenia kredytowego pozwanego trzeba wskazać, że pogorszenie jego sytuacji materialnej tym wywołanej nie mieści się w hipotezie art. 136 Mowa jest w nim bowiem o zrzeczeniu się prawa majątkowego, dopuszczeniu do jego utraty, zrzeczeniu się lub zmianie na mniej zyskowne wynagrodzenia. Nie jest natomiast wymienione w nim zaciągnięcie zobowiązań finansowych. Sama konstrukcja przepisu i wyjątkowość przewidzianych w nim sytuacji uzasadniających odejście od generalnej reguły z art. 135 § 1 wyklucza możliwość stosowania wykładni rozszerzającej. Trzeba zatem uwzględnić także i tę okoliczność jako rzutującą na jego możliwości płatnicze w rozumieniu art. 135 § 1 ważąc równocześnie, czy spłata długów powinna mieć pierwszeństwo przed realizacją obowiązku alimentacyjnego, zwłaszcza że nie były to zobowiązania zaciągnięte na zaspokojenie potrzeb rodziny, ale zaspokojenie wierzytelności powstałych wskutek uzależnienia pozwanego od ocenie Sądu Apelacyjnego, pozwany dopuszczając do jego powstania powinien liczyć się z tym, że uczynił to z uszczerbkiem dla bytu materialnego rodziny, zwłaszcza zaś małoletnich dzieci. Powinien zatem ograniczyć własne potrzeby do granic podstawowych dla utrzymania, a także podjąć starania o pozyskanie dodatkowych źródeł dochodów. W części zatem, w której kwestionuje możliwość łożenia na utrzymanie dzieci, zażalenie okazało się jest również, że jego potencjał ekonomiczny, oceniany na podstawie uzyskiwanych dochodów, jest większy niż powódki, która po kilkuletnim usprawiedliwionym okresie przerwy w aktywności zawodowej ma w tym zakresie mniejsze możliwości. Trzeba jednak wskazać za Sądem Okręgowym, że powódka może obecnie podjąć zatrudnienie, z którego dochód zapewni jej pokrycie własnych uzasadnionych potrzeb. Pozwany powinien być natomiast w większym niż ona stopniu obciążony wydatkami na utrzymanie dzieci. Nie zostało wykazane, że odbiegają one od przeciętnych dla dzieci w tym wieku, co oznacza, że – przy uwzględnieniu poziomu życia rodziny – koszt ich zaspokojenia nie powinien przekraczać 700 – 800 zł. Z tych względów Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 stosowanego w postepowaniu zażaleniowym w związku z treścią art. 397 § 2 zmienił zaskarżone postanowienie i obniżył kwotę zabezpieczenia do zł, która uwzględnia udział pozwanego w zabezpieczeniu potrzeb małoletnich dzieci stron.

Rozpatrzenie wniosku o zabezpieczenie alimentów powinno nastąpić zgodnie z przepisami bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu na posiedzeniu niejawnym. Zachowanie tego terminu przez sąd bywa, szczególnie w Warszawie z uwagi na ilość spraw - utrudnione. Niemniej, samo uzyskanie

W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. § 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego

.
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/568
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/47
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/671
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/769
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/416
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/557
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/961
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/761
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/613
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/773
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/212
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/923
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/625
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/349
  • 2yakqfh8ln.pages.dev/467

    • zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu